Ο κόσμος αυτός που συνέχεια σε πικραίνει,
τι μέρες αυτές θυμάται πως υπάρχεις!
Στη γέννησή σου ανατρέχει κάθε σκέψη..
Σε κάποια φάτνη..
Σε κάποιο αστέρι φωτεινό!
Οι άγγελοί σου παλεύουν να μας ξεχάσουν!
Μα εσύ με αγάπη τους γεμίζεις όσο κι αν σε πικραίνουμε...
Ο κόσμος αυτός δεν πρέπει να μας ανήκει!
Μα εσύ της αγάπης είσαι Θεός και το επιτρέπεις!
Κι εμείς οι άσπλαχνοι δεν είμαστε ικανοί ούτε για ένα δώρο..
Δεν είμαστε μάγοι, ούτε οι βοσκοί!
Τί περιμένεις από εμάς λοιπόν Χριστέ μου;
Λίγη αγάπη; Λίγη στοργή;
Ο κόσμος αυτός που συνέχεια σε πικραίνει,
τις μέρες αυτές σου ζητά χίλια συγνώμη!
Και μές τους αιώνες των αιώνων,
την γέννησή σου κάθε χρόνο θα τιμά!
Ο κόσμος αυτός που συνέχεια σε πικραίνει,
τις μέρες αυτές σε προσκυνά και σ'αγαπά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου